Gorączka wielkosobotniej nocy

Protestant ścięty gorączką przedstawia sobą niezwykły widok. Właściwie to już nie jest Protestant tylko uroczy Słodziak. Normalnie dziecko wraz z pogorszeniem stanu zdrowia zaczyna grymasić, kaprysić, marudzić, smęcić, płakać... Ale nie Protestant, on pod tym względem jest oryginalny J
Nie jest to dla nas nic nowego. Od lat znamy ten fenomen: jak Protestant ma dobry humor, to można - nawet nie sięgając po termometr - podać mu leki przeciwgorączkowe i wtedy synek powróci do swego pierwotnego protestanckiego kształtu ;)
Tak było tej nocy. Protestant dostał ok. 40-stopniowej gorączki. Przyszedł oczywiście nam ją oświadczyć, zgodził się na zaaplikowanie leków, a potem - ponieważ gorączka długo nie odpuszczała - miałam przyjemność obcowania z istnym Słodziakiem. Co robił Słodziak tej chorowitej nocy? Ano:

• śpiewał, 
• pląsał rękami i nogami (pozycja horyzontalna pozwalała mu tylko na tego typu tańce), 
• gadał po angielsku, 
• dodawał i odejmował bezbłędnie w zakresie 20 (zupełnie nie przejmując się tym, że wybiega poza podstawę programową klasy pierwszej, do której - decyzją patologicznych rodziców - nie trafi jeszcze w przyszłym roku), 
• opowiadał bajki... 

I jak tu nie lubić tych nieprzespanych nocy, podczas których ujawnia się druga natura Protestanta?