Nowy początek

Tym razem w rozszerzonym składzie. Na uroczystym rozpoczęciu roku szkolnego były u nas dziewczynki, z którymi będziemy się spotykać i uczyć razem.

Ale nasz początek roku szkolnego, to tak jakby dwa początki.

Niunia była podekscytowana. Przeddzień brała czynny udział w przygotowaniach uroczystości. Zrealizowaliśmy dwa jej pomysły: własnej roboty sok marchwiowo-jabłkowy i własnej roboty ciasteczka z płatków kukurydzianych. Wybrała sobie najładniejszą sukienkę, wstała wcześniej, żeby pomóc w przygotowaniach. W czasie uroczystości brała znowu aktywny udział. Jak spisywaliśmy regulamin, to zaoferowała, że będzie pisać. Potem też przepisała wszystko „na czysto” (nastawiona byłam na to, że sama będę spisywać, żeby nie było zniechęcających czynności szkolnych, ale wyszło inaczej J).

Protestant ignorował przygotowania. Rano zrobił lekką awanturę, że się nie wyspał. Potem, jak przyszły dziewczynki wszedł w fazę popisów, którą starałam się ignorować. W czasie spisywania regulaminu okazało się, że Protestant wszedł w rolę „klasowego błazna”. Za to po uroczystości wpadł w fazę ekstremalnego grania na nerwach: wrzaski, bicie (innych i siebie), wyzywanie…

Atrakcją specjalną w czasie uroczystości było robienie trwałych baniek mydlanych, które można odbijać ręką w rękawiczce (pomysł stąd: http://www.youtube.com/watch?v=4RF7B38Kr2k) – co prawda od razu nam nie wyszły takie jak tam, ale i tak dzieciaki się cieszyły, bo były trwalsze.

„Naukowy morał” był następujący:

żeby coś fajnego zrobić dobrze jest

- umieć czytać (dzieciaki czytały przepis na bańki)

- umieć liczyć (trzeba było zachować proporcje składników)

- i chcieć działać J