Ostatnie zamieszki

Protestant zadecydował, że będzie pisał na komputerze. Zaczął od najbardziej znanych słów: mama, tata, kot, rak… Kiedy już był bardzo zaawansowany w pracy (całe 2 linijki!) przypadkowo niemal wszystko skasował. Ta strata wywołała napad szału: biegał, krzyczał, rzucał się na podłogę, bił się po głowie… :( Odczekałam, aż będzie w stanie coś usłyszeć zza tej rozpaczy i zaproponowałam, że go poprzytulam i pomogę w odtworzeniu tekstu. Zgodził się. Uff! Ale humor mu już nie wrócił. Zaproponowałam więc, żeby napisał coś śmiesznego. Tu się ożywił i napisał (czytelnicy o słabych nerwach mogą dalej nie czytać): kupa, pupa i siku. Potem doszły bardziej rozbudowane: mokra pielucha, kupacz w nocniku itp.

Wydrukowałam stworzone dzieło. Dzieciaki zaczytywały się w nim i jeszcze wieczorem chciały podzielić się z tatą absolutnym hitem dnia, czyli „pampersem gołego dzidziusia” J

Czy jakieś dziecko tak chętnie i z taką radością dzieliło się z rodzicami słynnym zdaniem „Ala ma kota”? Protestant powinien pisać nowoczesne elementarze ;)